Wycieczka śladami sztuki
Podziwiać doskonałą architekturę lub obejrzeć obrazy polskich czy europejskich mistrzów. Jakie miasto wybierzemy?
Łódź to dziecko epoki nowoczesnej, miasto stworzone tu i teraz, w jednej chwili, na potrzeby przemysłu i jemu służące. Taka też była jego pierwsza kolekcja sztuki.
Pierwsze łódzkie muzeum sztuki powstaje w 1930 r. – „Muzeum Historii i Sztuki im. Juliana i Kazimierza Bartoszewiczów”. Darczyńcy podarowali miastu książki, starodruki i kolekcję około 100 obrazów i 150 rycin , które połączone zostały ze zbiorami zlikwidowanego Muzeum Miejskiego. Sukcesywnie w latach późniejszych do kolekcji dołączane są zbiory międzynarodowej sztuki nowoczesnej.
Dzieje się to za sprawą Władysława Strzemińskiego – malarza i teoretyka sztuki, jednego z pionierów polskiej sztuki awangardowej, konstruktywisty, twórcy teorii unizmu, i artystów z grupy „a.r”. Dzięki nim łódzkie muzeum jest wówczas drugim na świecie muzeum sztuki nowoczesnej, zaraz po słynnym, nowojorskim MOMA – Museum of Modern Art! Polska ma więc najstarsze muzeum w Europie, wystawiające sztukę nowoczesną.
Obecnie muzeum jest podzielone na dwie filie: ms1, mieszczące się w pałacu jednego z fabrykantów, Maurycego Poznańskiego (no jakże mogłoby być inaczej!) oraz ms2 w Manufakturze, będącej niegdyś zakładem szwalniczym wielkiego łódzkiego potentata, Izraela Poznańskiego, który był ojcem Maurycego.
W ms1 prezentowana jest słynna Sala Neoplastyczna Strzemińskiego z rzeźbami Katarzyny Kobro i czasowe wystawy sztuki współczesnej.
Ms2 jest domem dla dzieł takich twórców jak mistrz pop-artu Andy Warhol, kubiści: Fernand Léger i Louis Marcoussis, dadaista Kurt Schwitters, surrealista Max Ernst, abstrakcjoniści: Hans Arp i Sophie Taeuber-Arp, Theo van Doesburg, Georges Vantongerloo.
Muzeum posiada oczywiście najwybitniejsze dzieła polskiej sztuki nowoczesnej i współczesnej: Strzemińskiego, rzeźby Kobro, prace Mirosława Bałki, Aliny Szapocznikow, Krzysztofa Wodiczki, Natalii LL a także wielu innych – niech będzie to dla Was przedsmakiem i zachętą do odwiedzenia muzeum.
Wycieczkę śladami łódzkiej sztuki możemy kontynuować w Pałacu Herbsta.
Edward Herbst był zięciem Karola Scheiblera – ożenił się z jego najstarszą córką, Matyldą, stając się tym samym współwłaścicielem fabryki teścia. Neorenesansowa willa, odrestaurowana w 2013, mieści doskonale zrekonstruowane wnętrza z XIX i XX wieku, a pośród nich wiszą obrazy znanych polskich malarzy, jak choćby jedno ze studiów do obrazu Altana Aleksandra Gierymskiego. Zobaczymy tu też Mehoffera, Simmlera i Juliusza Kossaka, a w garderobie pani domu na komodzie stoją dwie przeurocze, nieustannie wprawiające mnie w zachwyt, porcelanowe figurki: polarnego niedźwiedzia i Amora na jednorożcu.
Przy pałacu znajduje się stara powozownia, w której mieści się Galeria Sztuki Dawnej, bowiem Muzeum-Pałac Herbsta jest trzecim oddziałem łódzkiego Muzeum Sztuki. Przestrzeń jest niewielka, mieści zaledwie maleńki fragment zbiorów sztuki dawnej, będących w posiadaniu łódzkiego muzeum. W ten sposób doskonałe dzieła sztuki marnują się, leżąc w magazynach. Nie zobaczymy na wystawie stałej Fransa Snydersa, Illji J. Riepina, Iwana K. Ajwazowskiego, Paula Signaca ani doskonałych, satyrycznych grafik Williama Hogartha. Ujrzymy natomiast słynne Portret matki Henryka Rodakowskiego i Śpiącego Mietka Stanisława Wyspiańskiego. Brak miejsca sprawia jednak, że kolekcja stała jest wycofywana z powozowni na czas trwania wystaw czasowych.
